Plastiekzakske
plastiekzakske
waarom verhalen werken
Verhalen werken. En de reden waarom ze werken, is omdat ze gelijk plastic zakskes zijn.
Als informatie een hoop losse flarden is, dan verpakt een verhaal die tot een idee. Het is informatie die gezift is en waarvan de overblijvende brokken samen in een plastic zak zijn gestopt. Een recipiënt, gelijk een bokaal met guppi’s, of een fles met een kurk erop. Een compact omhulsel voor het verhaal, iets waar de woorden in passen en samen blijven.
Dat is niet onze theorie, wel die van schrijfster Ursula K. Le Guin in haar schone essay getiteld ‘The carrier bag theory of fiction’.
Een plastic zakske dus. En wat is daar zo bijzonder aan? Dat ge plastic zakskes kunt doorgeven aan een ander. Die ander kan er dingen bij stoppen of uithalen. Het verhaal wordt uitgerokken, ingekort en aangepast, maar het blijft zitten in zijn omhulsel en bij elke vertelling doorgegeven van mond naar oor. Handzaam verpakt, en daarom een klein viraal verhaal, geconcipieerd voor verspreiding. Schoon, toch?