writer’s block

goodcopy.ink is een copywriting collectief. Niet dat we samen achter één toetsenbord zitten, maar we hebben wel verschillende mensen in huis die goed zijn in verschillende dingen. Gij praat met Jill en Annelies, zij spelen van Tinder tussen u en de schrijver(s) van dienst. De hassle is voor hen, de woorden voor u.

Ilona
Lodewijckx

door Nicolas Marichal

Weg met de tekstverwerkers, verdekke. Als het aan Ilona lag, deed ze alle woorden op papier, handgeschreven met haar zwarte Kaweco Skyline vulpen. Ze trekt daarmee de dwarsbalken van haar t’s hard en breed — poutrellen die de regels stutten. De uitlopers van haar r’en wippen eerst fier omhoog en zoeken daarna, in de neerwaartse curve, intimiteit met het volgende karakter. Haar hoofdletter Q bevat een sikkel en haar grote J is poëzie.

Het is maar dat sommige klanten zulke kleine zielen zijn, die het geduld niet kunnen opbrengen om de afgeleverde schoonheid zelf over te tikken op hun diverse digitale dragers. Tss. Copy-pasten willen ze, met een eenvoudige ctrl-c en ctrl-v. Slachtoffers van de tijd. Niet zo voor Ilona Lodewijckx: voor haar is copy-paste de nobele arbeid van de schaar, de tube Pritt en een stapel tijdschriften uit vergulde jaren.

Annelies
Desmet

door Jill Mathieu

Annelies Marie Paulien heeft evenveel voornamen als titels. Ze is part-time filosofe, academica, schrijfster en kunstenares. Denken we. Wat we zeker weten is dat ze vogels kan opzetten, brieven schrijft waarin ze de technologie aanmaant tot rede en rijdt met een grasmaaier van een Lada Niva. Ook dat ze catchoe botten verheft tot stadskledij. Maar vooral dat ze ‘Amor Mundi’ predikt, de liefde voor de wereld. Voor zichzelf, maar ook voor u, gaat Annelies op zoek naar een meer liefdevolle manier om zich tot die wereld te verhouden. Die zoektocht pent ze elegant en erudiet neer in gazetten, boeken, De Lezer en mails vol postscriptums — meteen ook de reden voor onze Amor Anneliesi.

Marine
Coutereel

door Nicolas Marichal

Marine staat drie keer per week om 05:30 op om tegen 06:58 tussen les petits vieux te staan aan het zwembad van Watermael-Boitsfort, net voor het zwembad opengaat. Omdat ze zich sneller kan uitkleden dan de bejaarden, zit zij er als eerste in, met de Franse rapper PNL in haar waterdichte oortjes. Ze trekt altijd 60 baantjes van 33 meter, maar vindt het helemaal geen probleem dat ze daarmee net niet aan 2000 meter komt.

Totáál geen probleem! Want in tegenstelling van wat kwatongen over Marine la machine beweren, is ze superchill. Zo chill dat ze in het weekend lekker lui uitslaapt tot 07:00 en niet eens gaat zwemmen. Marine schrijft voor VICE, vertaalt voor ink., rookt L&M (hoewel haar moeder Marlboro rookt en haar grootmoeder Philipp Morris), kleeft plastieken diamanten op haar telefoonhoesje en heeft eens sneakers gekocht van Raf Simons die ze niet draagt omdat ze niet mooi zijn. Ze kent de voornaam van twee verschillende Murakami’s en haar eerste boek zal over haarzelf gaan.

Siobhán
Biesbrouck

door Tseu Ying Tang

Het hoofdpersonage uit haar favoriete boek is geobsedeerd door “laatste woorden”, maar Siobhán is dat niet. Waarom zoudt ge zo kieskeurig zijn? Zolang woorden goed en graag geschreven zijn, vindt ze ze allemaal prachtig. Woorden zijn haar speelgoed, want het moet allemaal niet te serieus he, alstublieft zeg. Neem nu de uitdrukking “voor ieder wat wils”. Daar wordt ze stiekem een beetje blij van. ’t Moet wel stiekem, want andere copywriters met een grote C huiveren ervan. Geen enkele tekst kan zo passe-partout zijn dat “voor ieder wat wils” steek zou houden — stilzwijgende consensus, einde discussie. Buiten Sio gerekend dan. Sorry Jill, maar zij vindt dat VIWW eigenlijk wél kan. Soms, dan. Soms is er dat perfecte, smalle luikje waarin de situatie het toelaat. Ge moet het gewoon een kans geven. Voor ieder wat wils, een gefluisterd pleidooi.

Jill
Mathieu

door Nicolas Marichal

De Eburonen hadden Ambiorix, het A-team had Hannibal, de Ninja Turtles hadden Splinter, en goodcopy.ink heeft Jill. Natuurlijk is het teamwork en natuurlijk zijn we allemaal vriendjes en we kunnen allemaal een beetje schrijven, maar Jill is Jill. Zij moet ook de facturen maken en nieuwe klanten gaan vangen. Van zodra ze er genoeg heeft, speelt ze van Tinder tussen de opdrachtgevers en de copywriters van dienst. Als een zeearend zweeft ze dan over het team, balancerend op de luchtstromen, om naar beneden te duiken wanneer iemand zich waagt aan de zegswijzen ‘voor elk wat wils’, ‘out of the box’ of vergelijkingen met een zeearend op luchtstromen.

Jill leent geen boeken uit, zelfs niet aan haar beste vrienden. Ze gaat schoon zijn in tijgerprints tot haar 90ste. Niemand is zo van haar melk van een omgekeerd geplaatste ‘ als Jill Mathieu. Als ze foto’s neemt, staat er bijna nooit iemand op. Soms gaat ze daarom zelfs alleen op reis, kwestie van geen risico’s te nemen. Ze kan een mes smeden, muizen verdelgen, pottenbakken (ook dat rare Japanse ding met die gelijmde barsten), isolatie steken, brieven schrijven op papier, dansen terwijl ze zelf DJ is, ramen plaatsen én ramen koken, een knoop aannaaien in de auto, een eigen huis op wielen zetten, maar niet bowlen. Ze kan helemaal niet bowlen! We zijn eens met een paar vrienden gaan bowlen, en toen had ze maar 60 punten of zo. Dat was het minste van iedereen en echt een beetje gênant.

Nicolas
Marichal

par Marine Coutereel

Nicolas ressemble à Jésus mais ne changera pas l'eau en vin. Nicolas préfère la bière. Il n'ira pas marcher 40 jours dans le désert non plus. Il s’en ira plutôt faire une promenade d'anniversaire de 27 kilomètres dans le Meerdaalwoud, tous les 18 octobre. Et ce n'est d'ailleurs pas une coïncidence si son nombre favori au casino est le 18. Ne cherchez pas plus loin.

Si vous voulez le trouver, les prières ne vous aideront pas. Passez simplement aux Gentse Feesten, son église à lui. Vous ne l'y verrez pas distribuer des poissons aux démunis, mais plutôt de bonnes tartines aux gens bourrés, de dix heures du soir à huit heures du matin.

Nicolas ne voyage pas non plus à travers le monde pour répandre la bonne parole, mais voyage volontiers verticalement. Cependant, ne croyez pas qu'il monte au ciel pour autant. En tant que germaniste et illustrateur, il adore construire des cartes tout en observant les marginaux dans de vieux cabardouches flamands. C'est d'ailleurs pour cette raison qu'il travaille sur un plan reprenant 500 cafés de Gand. Tout ça avec Bach dans les oreilles, pour se laver de ses péchés nocturnes.

Emma
Didier

door Annelies Desmet

Als het even meezit, groet Emma 's morgens de dingen. Ze doet dat met poëzie in haar ogen. Werkelijk niemand is vertederd door het dorpsplein van Zelzate, behalve Emma. Dat dat een superkracht is, daarvan is ze misschien nog niet doordrongen. Dat ze voorlopig nog een eenzame voorvechter is van de uitgebluste stad, weet ze. Maar daar plant ze iets aan te doen. Want als Emma een ding was, dan was ze geen lantaarnpaal en ook geen gieter, Emma was een pen. Een schone vulpen, van dat romantisch schrijfgerief. En met haar schrijven gooit ze een laagje sterrenstof over het duffe Italiaanse restaurant met de drie ruziënde zussen, de luie leverancier en de drie mannen met baarden die een communistische coup lijken te plannen, in Zelzate. Geen van ons weet waar Emma haar rust vandaan haalt. Maar ze jongleert met baby’s, briefings, bezetters en boeken met de zelfbeheersing van een Martha Stewart. Het leven zei tegen Emma: over mij hebt ge geen controle. Maar hoe ge het leest, en beter nog, hoe ge het beschrijft, dat kiest ge zelf. Emma, die leest met liefde en schrijft met gratie. Een beetje zoals een koningin zonder land, regeert ze over haar woorden. En hopelijk worden die woorden ooit een boek.