Huh?
huh?
een onomatopee als alarmbel
Als ge een tekst luidop naleest en ge struikelt over de woorden, als ge een wenkbrauw optrekt bij een overgang, als om het even wie een zin twee keer moet hernemen, kortom als iemand u leest en er weerklinkt in diens achterhoofd een ‘huh?’, dan scheelt er iets.
Goeie copy moet dan wel weerhaken hebben — woorden die blijven hangen — het is niet de bedoeling dat uw lezer aan die woorden zelf blijft haperen. De woorden moeten naadloos in elkaar overgaan tot ze vloeiende zinnen vormen en paragrafen die op elkaar inhaken.
Wilt ge dat allemaal gestroomlijnd krijgen, dan is die ‘huh?’ in uw hoofd uw vriend. Laat Huh u leiden tot één van twee oplossingen voor uw gezicht dat zich tot vraagteken heeft gefrommeld: schrappen of aanpassen.
luisteren kan ook